У казках – носьбіт векавой мудрасці, пасрэднік, які дапамагае герою нейтралізаваць адмоўнае ўздзеянне на іншых і актуалізаваць яго станоўчыя моманты, перавесці іх у сферу чалавечага (атрыманне інфармацыі, якая прыводзіць да здзяйснення мэты, да расчаравання, а таксама набыццё чароўных сродкаў, багацця). Вобраз дрэва суадносіцца з родам, сям'ёй. У калядках, замовах, загадках выступае знакам ключавога месца-часу, сімвалам касмічнай прасторы. У такім кантэксце ён успрымаецца як галоўнае дрэва лесу.
У міфалагічных уяўленнях яна ўспрымалася як дрэва, якое паходзіць найчасцей ад дзяўчыны або жанчыны, няшчаснай у зямным жыцці. Паколькі дрэва расло каля вады і выконвала ролю сімвалічнай мяжы паміж зямной і воднай прасторамі, яго забаранялася садзіць каля дома, на агародзе, у садзе. Назіраецца некаторая падвоенасць у залежнасці ад узросту дрэва: да маладога дрэўца ставяцца як да свяшчэннага, карыснага, а старое дрэва выклікае насцярожанасць, яго звязваюць з нячыстай сілай, на яго “адсылаюць” хваробы.
У вусна-паэтычнай творчасці беларусаў гэта дрэва – сімвал дабрабыту, жаноцкасці, мяккасці, падатлівасці. Яно нібы злучае неба з зямлёй, той свет з гэтым. Ёсць фальклорныя творы пра паходжанне людзей ад гэтага дрэва.Часта згадваецца ў народнай версіі хрысціянскай гісторыі, з’яўляецца дзейснай асобай легенд і паданняў. Выступае абаронцай Святога сямейства, ратуе яго падчас уцёкаў у Егіпет.
Нароўні з дубам і вярбой з’яўляецца адным з самых распаўсюджаных мастацкіх вобразаў фальклору, лічыцца абрадавым дрэвам. З гэтым дрэвам звязаны шэраг абрадаў, карагодаў, што прысвячалі духам дабра і ўрадлівасці. Згодна з народнымі ўяўленнямі, найчасцей выступае як “шчаслівае дрэва”, якое ахоўвае чалавека ад уздзеяння чорных сіл, спрыяе жыццёваму поспеху. У Купальскую ноч галінкі гэтага дрэва затыкалі за вокны, дзверы і ў плот, каб бараніцца ад нячыстай сілы. У хаце галінкі ўтыкалі пад столлю накрыж у кожным куце, гэта абараняла ад перуна, ад граду і ад хвароб.
Для сучаснай Беларусі дрэва з’яўляецца экзатычным Яно лічыцца даўгавечным, трывалым, мае велізарныя памеры. У народных уяўленнях надзяляецца здароўем і лічыцца шчаслівым Дрэвам жыцця. У абрадавых і пазаабрадавых лірычных песнях, галашэннях сімвал дрэва выяўляецца ў значэнні “хлопец”, “малады мужчына ў росквіце сіл”, “бацька”, “памерлы гаспадар”, “мужчынскі лёс”, “невычэрпнасць кахання і жыцця “, “здароўе”, “дабрабыт”, “высокі сацыяльны статус”, “справядлівасць, асвячоная сакральнымі сіламі” і інш.
Належыць да групы дрэў, што сімвалізуюць жаночы пачатак, дзяўчыну, маладую жанчыну, свякроў і перадаюць іх душэўны стан. Адна з самых старажытных раслін зямлі, мае шырокае выкарыстанне ў розных сферах жыццядзейнасці. У сямейна-бытавых песнях нярэдка з'яўляецца паралеллю з нешчаслівай дзяўчынай, якую рана аддалі замуж. У сімволіцы дрэва асаблівую ролю адыгрывае яго пошум, скрып.
Гэта дрэва не належыць да шанаваных і ўлюбёных беларусамі дрэў, хоць яго якасці шырока выкарыстоўваліся ў гаспадарчай дзейнасці і магічнай практыцы. Сырыя дрэвы вельмі кепска гараць, дровы з іх не цаніліся. Сувязь дрэва з разлукай, са смерцю, з іншасветам у традыцыйным асэнсаванні была настолькі моцнай, што нават у жартоўных песнях яе сімвал трывала суадносіцца з адмоўнымі праявамі чалавечага жыцця.